Ο Χάρης Βαρθακούρης απαντά σε 15 ερωτήσεις

Ο Χάρης Βαρθακούρης απαντά σε 15 ερωτήσεις για μεγάλα παιδιά

Μουσικοφάντης / Βάζελος / Αυτόπτης Μάρτυρας του Ιεχωβά / Συνθετήρας / Μπαραγωγός / Τετραγουδιστής / Ενορχηστρωματέξ / Πουλιτάλαντος / Πατέρας της Μελωδίας & της Λιόνας/Σύζυγος της Αντελίνας!

Ποια θα ήταν η πρώτη σου λέξη αν γεννιόσουν ενήλικας;
«ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ», διότι αν περίμενα 18 χρόνια στην κοιλιά, τι άλλο θα μπορούσα να πω;;;
Ο (σούπερ) ήρωας που θα ‘θελες να σε σώσει από δύσκολες καταστάσεις.Όποιος άνθρωπος αντέχει και ζει μαζί μου σχεδόν 7 χρόνια τώρα, μόνο σούπερ ήρωας μπορεί να είναι. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, θα επιλέξω τον ήρωα που ήδη με σώζει από πολλές (για να μην πω από όλες) τις δύσκολες καταστάσεις, τη γυναίκα μου.
Πώς είναι το παιδί που κρύβεις μέσα σου;Μακάρι να μπορούσα να κρύψω το παιδί μέσα μου. Καλώς ή κακώς αρνούμαι να συνειδητοποιήσω την ηλικία μου κι ευτυχώς έχω την Αντελίνα να με προσγειώνει και να με επαναφέρει στην τάξη, διότι αυτό το παιδί είναι ακόμα στην εφηβεία, με ό,τι θετικό ή και αρνητικό συνεπάγεται αυτό!
Τί θα συμβούλευες τον 18χρονο εαυτό σου αν ήξερες τότε αυτά που ξέρεις σήμερα;Να μη χασομεράει. Να μη σπαταλάει το ταλέντο του. Να μην είναι επαγγελματίας αναβλητικός. Να αποταμιεύει. Να μη θεωρεί δεδομένο ότι όλα θα πάνε καλά. Να μη βασίζεται στο ταλέντο του αλλά στη δουλειά του. Να μην περιμένει να γίνει πατέρας για να τα συνειδητοποιήσει όλα αυτά, γιατί τότε μπορεί να είναι και αργά…
Μάνα είναι…λέξη ιερή…. και κάτι που δεν πρόκειται να γίνω ποτέ  :-)
Ποια τέρατα κρύβονται κάτω απ’ το κρεβάτι σου;Το κρεβάτι μου δεν έχει χώρο από κάτω, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο: για να μην επιτρέπω σε τέρατα να κρύβονται. Ωστόσο αυτά τα άτιμα βρίσκουν άλλες κρυψώνες. Δυστυχώς δεν γίνεται να έχεις παιδιά και να μη σε ταλαιπωρούν τέρατα όπως το Άγχος, η Ανασφάλεια, ο Φόβος. Οι έγνοιές μου όλες έχουν να κάνουν με τα παιδιά μου.
1157579_657548434257877_1721032603_nΤο μεγαλύτερο «παραμύθι» που σου έχουν πει ποτέ.Έχω πολύ καλή σχέση με τα παραμύθια επειδή οι κόρες μου δεν κοιμούνται αν δεν τους διαβάσω τουλάχιστον ένα μεγάλο ή δύο μικρά. Είναι καθημερινή ιεροτελεστία. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, τα ξέρω όλα. Ωστόσο υπάρχει ένα παραμύθι που το ακούω καθημερινά, σε διάφορες παραλλαγές, και κάθε φορά είναι σαν να το ακούω για πρώτη φορά, διότι δεν λέω να το μάθω! Αυτό είναι το «Θα είμαι έτοιμη σε 5 λεπτά» και το «Είμαι στο δρόμο, σε 3 λεπτά θα είμαι εκεί».
Πού θα πήγαινες αν μπορούσες να γυρίσεις στην παιδική σου ηλικία για μια ώρα;Θα ήθελα πολύ περισσότερο από μία ώρα, αλλά έστω κι έτσι, θα ήθελα να επιστρέψω στην εποχή που ήταν η γιαγιά μου, η Ζωγραφιά, στο νοσοκομείο, λίγο πριν τη χάσω, να την πάρω ολόκληρη αυτή την ώρα αγκαλιά και να της πω ευχαριστώ για όσα έκανε για μένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να το κάνω τότε.
Ποιο παιχνίδι σου θυμίζει την ζωή σου;Το Scrabble, γιατί πάντα είχα ένα κόλλημα με την ορθογραφία… Κι εξακολουθώ.
Περπατώ, περπατώ μες στο δάσος όταν…έξω έχει λιακάδα, όταν ξέρω ότι εκεί θα έχει σίγουρα σήμα το κινητό μου, όταν έχω παρκάρει κοντά, όταν λίγο μετά θα συναντήσουμε ψησταριά ή καντίνα και όλα αυτά όταν συνοδεύομαι από τις τρεις γυναίκες μου.
Ποιο τραγούδι σε νανουρίζει;Δυστυχώς κανένα. Έχω μια πολύ περίεργη σχέση με τη μουσική που με… ψυχαναγκάζει όποτε την ακούω να την «αναλύω». Άρα ό,τι κι αν έβαζα για να με κοιμήσει, θα γίνονταν αντικείμενο μελέτης και ανάλυσης. Τι ακόρντα έχει στην αρχή, τί παίζει το πιάνο, τί παίζει το μπάσο, τί θα μπορούσε να τα αντικαταστήσει, πώς θα το έγραφα εγώ αν ήταν δικό μου και, λίγο-πολύ, θα σηκωθώ απ’ το κρεβάτι μου, θα κατέβω στο στούντιό μου και θα αρχίσω να διασκευάζω το νανούρισμα
 😆
Τί σε κάνεις να νιώθεις «σπίτι σου»;
Επειδή λείπω τακτικά λόγω δουλειάς, αυτό που με ηρεμεί και μου θυμίζει ότι βρίσκομαι σπίτι μου, είναι οι αγκαλιές των τριών γυναικών μου μόλις επιστρέφω και με περιμένουν στην πόρτα. Βασικά, οπουδήποτε νιώσω την αγκαλιά τους, εκεί αυτομάτως, νιώθω «σπίτι μου».
Δεν θα έλεγα ποτέ στα παιδιά μου…ότι είναι υιοθετημένα!
Μια παιδική σου συνήθεια που σε ακολουθεί μέχρι τώρα.Αυτό που μπορώ να θυμηθώ με την πρώτη, χωρίς να ξέρω όμως αν θεωρείται «συνήθεια», είναι ότι περπατάω ακόμα, ασυναίσθητα δε, στις μύτες των ποδιών μου… Το ίδιο και η μεγάλη μου κόρη…
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;Περήφανος πατέρας και περήφανος παππούς.