Προβληματική σχέση – 7 σημάδια

Εχετε προβλήματα στη σχέση σας; Ολοι μας θα απαντήσουμε θετικά στην ερώτηση αυτή, γιατί δεν υπάρχει σχέση χωρίς τα προβλήματα της, μικρά ή μεγάλα. Όμως δεν είναι κάθε σχέση προβληματική και όλα τα προβλήματα δεν είναι το ίδιο σημαντικά.
Το τέλμα μιας κακής σχέσης μπορεί να σε κάνει να χάνεις τα ουσιώδη πράγματα και να γίνεις μια δυστυχισμένη ύπαρξη.  Αν αναρωτιέσαι αν αξίζει να υπομένεις κι άλλο, τότε θα σε βοηθήσει αν αναγνωρίσεις έγκαιρα τα σημάδια μιας προβληματικής σχέσης. Οσο πιο πολλά από τα παρακάτω σημάδια διαπιστώσεις, τόσο περισσότερο πρέπει να σκεφτείς μήπως χρειάζεται να αναθεωρήσεις την παραμονή σου στην τωρινή ή σε μελλοντικές σχέσεις σου.

Πώς να ξεχωρίσετε μια προβληματική σχέση

ζευγάρι με προβλήματα στη σχέση του
Συχνοί καβγάδες στη σχέση
Όταν οι καβγάδες είναι πιο συχνοί από τις ήρεμες στιγμές στην σχέση σας, αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά. Ίσως εσείς και ο σύντροφος σας να έρχεστε σε σύγκρουση και να μην συμφωνείτε σε τίποτα. Η αμυντική στάση μπορεί να προκαλέσει καβγάδες. Όταν ένας ή περισσότεροι σύντροφοι παίρνουν κατευθείαν αμυντική στάση, κάτι που ξεκινάει σαν μια απλή συζήτηση μπορεί να καταλήξει σε καβγά. Είναι λοιπόν ανούσιο να διατηρείς μια σχέση όταν δεν τα βρίσκεις με τον σύντροφο σου.
Απιστία
Όταν ένας ή περισσότεροι σύντροφοι αναζητάνε διέξοδο έξω από τη σχέση, αυτό μπορεί να θεωρηθεί απιστία. Δεν έχει σημασία αν έχετε μια συναισθηματική ή σωματική  ερωτική σχέση, αυτό που έχει σημασία είναι ότι νιώθετε άβολα με τον τωρινό σύντροφο σας. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι μιας προβληματικής σχέσης που απαιτεί την προσοχή σας.
Μείωση της ερωτικής  έλξης
Αν επιθυμείς λιγότερο από τον σύντροφο σου, ή αν αγνοεί τις ανάγκες σου, αυτό είναι ένα δυσοίωνο σημάδι. Παρόλο που είναι φυσιολογικό να ελαττώνεται η ερωτική επιθυμία με τα χρόνια, όταν γίνει έντονα αισθητό, είναι σημαντικό να μιλήσεις με τον σύντροφο σου και να βρεις τη λύση στο πρόβλημα, πριν αυτό αρχίσει να κλονίζει τη σχέση σας.
Απομάκρυνση
Αν περνάς όλο και λιγότερη ώρα με τον σύντροφο σου, τότε είναι ώρα να μιλήσετε για τη σχέση σας. Είναι εύκολο να παγιδευτείς στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης, αλλά όταν απομακρύνεσαι και περνάς όλο και λιγότερο χρόνο με τον αγαπημένο σου, γίνεται επιζήμιο για τη σχέση σας. Μελέτησε την κατάσταση. Αποφεύγεις συνειδητά να περάσεις χρόνο με τον σύντροφο σου; Αισθάνεται ο ένας από εσάς απόμακρος ή και οι δύο δεν επιδιώκετε να περάσετε χρόνο μαζί;
Υπερβολικές αντιδράσεις στα καθημερινά προβλήματα
Το να δίνεις μεγαλύτερη σημασία σε κάποια πράγματα απ’ όσο χρειάζεται είναι συχνά ένα ξεκάθαρο σημάδι προβλημάτων που υποβόσκουν στη σχέση. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλεις να εκραγείς για πράγματα όπως ένα τηλεφωνικό μήνυμα που δεν σου έδωσε ο σύντροφος σου. Μπορεί να θες να του επιτεθείς για τα τα πιο ασήμαντα θέματα που δεν τήρησε. Αν παρατηρήσεις ότι ο σύντροφος σου παρουσιάζει αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι σημαντικό να καθίσετε να μιλήσετε και να βρείτε τα πραγματικά προβλήματα στην σχέση σας.
Απελπισία
Αισθήματα απελπισίας στην σχέση σου είναι σημάδι σοβαρού προβλήματος. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό όταν είσαι σε μια μακροχρόνια σχέση που έχει διαρκέσει πάνω από ένα χρόνο. Το να αισθάνεσαι μπουχτισμένος με μια σχέση και ανίκανος να κάνεις οτιδήποτε για αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για την αυτοεκτίμηση σου. Αυτό το αίσθημα ήττας είναι επίσης ενδεικτικό κακοποίησης σε μια σχέση.
Αλλαγή συναισθημάτων
Αν δεν μπορείς να θυμηθείς τι σε τράβηξε αρχικά στον σύντροφο σου, μπορεί να έχεις μπει στην τελική ευθεία για τη λήξη του δεσμού σου. Τα συναισθήματα αλλάζουν, και είναι φυσιολογικό, αλλά σε μια σχέση η αρχική έλξη θα πρέπει πάντα να μένει σε κάποιο βαθμό. Το να μην μπορείς να αισθανθείς τα αρχικά αισθήματα έλξης για τον σύντροφο σου σε κάνει να απομακρύνεσαι από τη σχέση.

Τι είναι ο έρωτας;

Φαίνεται ότι όσα χρόνια και αν περάσουν το ερώτημα θα παραμένει αιώνιο. Ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ακόμα και βιολόγοι, χημικοί και φιλόσοφοι προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, ανά τους αιώνες να δώσουν έναν ακριβή ορισμό.
Τι είναι ο έρωτας τελικά; Μήπως η αδυναμία μας να προσδιορίσουμε την ορμή και την ένταση του συναισθήματος αυτού μας αποδεικνύει ότι ο έρωτας είναι κάτι πραγματικά ανώτερό μας;
Ο έρωτας είναι έκσταση και μαρτύριο, ελευθερία και σκλαβιά μαζί. Είναι ένα συναίσθημα που αν έλειπε οι ποιητές και στιχουργοί αυτού του κόσμου θα έμεναν προφανώς άνεργοι. Ο έρωτας κινεί τον κόσμο μας.

Τα συμπτώματα του έρωτα

Το ερώτημα απλό, αλλά πάντα ζητά απάντηση. Εκατομμύρια ερωτοχτυπημένες καρδιές ανά τον κόσμο αναρωτιούνται τι είναι αυτό που τους βρήκε.
Τα συμπτώματα του έρωτα είναι πάνω κάτω τα ίδια – μια αθεράπευτη μελαγχολία που διαδέχεται τη χαρά και τον ενθουσιασμό, η παράλογη πίστη ότι όλο το σύμπαν περικλείεται στο άτομο που μόλις γνωρίσαμε, η θεώρηση του κόσμου κάτω από ένα νέο πρίσμα και η βεβαιότητα ότι κανείς άλλος δεν έχει αγαπήσει αυτόν τον άνθρωπο όσο εμείς.

Ερωτας και επιστήμη

Η επιστήμη προσπάθησε να τιθασεύσει τον έρωτα. Να τον βάλει σε δοχείο και να τον σύρει στα εργαστήρια προς εξέταση. Ο έρωτας όμως είναι άπιαστος, σαν αφρός. Φλογερός, συντροφικός, κεραυνοβόλος, αμοιβαίος ή χωρίς ανταπόκριση, κατακτητικός, ανυπεράσπιστος, κάθε φορά μοναδικός.
Ο Φρόιντ υποστήριζε ότι ο έρωτας γεννιέται μέσα από την ανάγκη να ικανοποιήσουμε την ερωτική μας ανάγκη. Άλλοι μελετητές είπαν ότι ο έρωτας είναι κάτι που ξυπνά και γεννιέται γρήγορα. Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται πριν ακόμα γνωρίσουν τον άλλο, ή ζουν έναν έρωτα που γεννιέται, ζει και αναπτύσσεται στο μυαλό τους, ακόμα και χωρίς ανταπόκριση. Ο έρωτας συνήθως χτυπά την πόρτα μας χωρίς να μας ζητήσει την άδεια. Και όχι, δεν έχει να κάνει μόνο με την ερωτική επιθυμία. Είναι κάτι πέρα και πάνω από αυτή.
Ο Έριχ Φρομ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα, καμία ενέργεια που να ξεκινά με τόσες ελπίδες και τόσες προσδοκίες και που αποτυγχάνει τόσο συχνά, όσο ο έρωτας.
Ο Πλάτων, πάλι, θεωρούσε ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, μια γυναίκα, η Διοτίμα εξηγεί ότι ο έρωτας εκφράζει την ανάγκη και την επιθυμία μας να κατακτήσουμε την αιωνιότητα.

Ερωτας, μια μοναδική εμπειρία

Ο έρωτας είναι μια μοναδική εμπειρία, που μας παρασύρει, μας μεταμορφώνει, μας συγκινεί, μας επαναπροσδιορίζει, μας αποπροσανατολίζει, μας καθηλώνει. Είναι μια εμπειρία που μας αιχμαλωτίζει, ένας ιστός που υφαίνεται αργά και βασανιστικά γύρω μας.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο έρωτας δεν μπορεί παρά να έχει έναν μόνο άνθρωπο ως αντίκρισμα, ενώ άλλοι ερωτεύονται πολλές φορές. Τι είναι ο έρωτας; Μήπως είναι η ερμηνεία που του δίνει ο κάθε ένας από εμάς; Μήπως είναι συνώνυμο της έλξης, του πάθους, της ανάγκης για αγάπη, ή ακόμα και της αυτοκαταστροφής;
Συνειδητά ή ασυνείδητα, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον έρωτα σαν μια αίσθηση που γεννιέται όταν εμφανιστεί το «Τέλειο». Έστω και αν το τέλειο απέχει πολύ από την τελειότητα, η υποκειμενικότητα του έρωτα το καθιστά μοναδικό και ανυπέρβλητο.
ερωτας είναι να προσφέρεις την καρδιά σου
Ο έρωτας είναι τυφλός. Ο έρωτας δε γνωρίζει τάξεις, οικονομική κατάσταση, φύλο, ηλικία, γεωγραφικούς περιορισμούς.
Οι άνθρωποι ερωτεύονται, λατρεύουν τον ενθουσιασμό της αναζήτησης του άλλου, το πάθος και τη μαγεία, και μισούν την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την απομυθοποίηση. Ερωτεύονται για να ζήσουν την αμοιβαιότητα, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, για να βιώσουν την αγωνία και το απρόβλεπτο, για να κάνουν τη ζωή τους όμορφα πολύπλοκη. Ξέρει κανείς πως είναι ερωτευμένος, όταν δύο πράγματα τον συντρίβουν. Η παρουσία του (της) και η απουσία του (της).

Ερωτας, η κινητήρια δύναμη της ζωής

Μήπως ο έρωτας είναι η προβολή της επιθυμίας μας σε κάποιον που συναντούμε τυχαία; Η μήπως ο έρωτας είναι απλά η κινητήρια δύναμη της ζωής που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε;
Μήπως τελικά ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Ιθάκη μας;

Ιστορία μιας μεγάλης αγάπης

Στη ζωή μου δεν είχα ποτέ αισθήματα για κάποια κοπέλα μέχρι που μπήκε στη ζωή μου ένας άγγελος, η Γοργόνα μου. Είχα την πιο ωραία ζωή που υπήρχε (διασκέδαση, λεφτά, ταξίδια, γυναίκες). Περνούσα τέλεια γιατί δεν μου έλειπε τίποτα. Ήμουν στο τελευταίο εξάμηνο της σχολής μου όταν μιλήσαμε για πρώτη φορά. Από τότε κάτι άρχισε να αλλάζει μέσα μου.
Την γοργόνα μου την ήξερα από παιδάκι αλλά δεν είχαμε φιλικές σχέσεις. Μου άρεσε από πολύ μικρή ηλικία και πάντα ήθελα να κάνω κίνηση αλλά μάθαινα ότι ήταν με κάποιον άλλον. Μάθαινα τα πάντα από τις φίλες της αλλά τότε ήταν απλά συμπάθεια και τίποτα παραπάνω. Η έλξη μου δεν ήταν κάτι τυχαίο γιατί ήταν, είναι και θα είναι η πιο ωραία γυναίκα που υπάρχει. Το Πάσχα του 2013 στο νησί μας ήταν η στιγμή που θα μιλούσαμε, ένα τυχαίο ποτό μέσω μια κοινής μας φίλης.
Η πρώτη γνωριμία
Η πρώτη γνωριμία ήταν τέλεια. Μιλούσαμε πολύ άνετα λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Την επόμενη μέρα την πήρα τηλέφωνο και κανονίσαμε για καφέ και μετά για φαγητό με την παρέα και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Τους έκανα το τραπέζι και περάσαμε πολύ ωραία και μετά συνεχίσαμε  για ποτό. Την πλησίαζα συνέχεια αλλά το έπαιζα πολύ άνετος μέχρι που ήρθε η ώρα που περίμενα, το τραγούδι μας. Της πρότεινα να το χορέψουμε και δέχτηκε. Όσο χορεύαμε την κοιτούσα συνέχεια στα μάτια και στο τέλος της μίλησα ανοιχτά. Της είπα ότι μου αρέσει πάρα πολύ εδώ και χρόνια και την ρώτησα που κρυβόταν, και ότι έψαχνα ευκαιρία να την πλησιάσω αλλά δεν την έβρισκα και τότε εκείνη απλά με αγκάλιασε σφιχτά. Περνούσαν οι μέρες και ήμασταν κάθε μέρα μαζί και με όλη την παρέα. Προσπαθούσα συνέχεια να την πλησιάσω αλλά δεν με άφηνε γιατί ήταν πολύ πληγωμένη και εκεί εγώ σταμάτησα αλλά μόνο για 2 μέρες.
Με κάλεσε για φαγητό μαζί με άλλους 2 φίλους μας και ολόκληρη την οικογένεια της και ήταν υπέροχη με συνέπεια να μην ξεκολλάω τα μάτια μου από πάνω της. Κατά την διάρκεια του τραπεζιού είχα μια πρόταση από μια ξαδέρφη της που ήθελε να είμαστε μαζί αλλά εγώ την απέρριψα μπροστά στην γοργόνα λέγοντας ξεκάθαρα τον λόγο.
Εκφράζοντας τα αισθήματα μου και τα πρώτα προβλήματα
Κάπως έτσι βρήκα τον τρόπο να μιλήσω στην γοργόνα ξεκάθαρα και  μου ζήτησε χρόνο και της τον έδωσα. Πολύ σύντομα αποφάσισε να αρχίσουμε κάτι ωραίο και ξεκινήσαμε πηγαίνοντας στο ίδιο μαγαζί που συναντηθήκαμε από κοντά την πρώτη μας φορά, με μια διαφορά, αυτή τη φορά ήμασταν μόνοι μας. Αρχίσαμε να μιλάμε αλλά δεν κάναμε κίνηση, μέχρι που είδα στα μάτια της ότι το ήθελε και το έκανα, την φίλησα και γέλασε και εγώ ένιωθα πιο ευτυχισμένος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή.
Το βράδυ συνεχίστηκε πηγαίνοντας σε άλλο μαγαζί όπου υπήρχε πολύς κόσμος και μας είδαν όλοι. Εμείς ήμασταν στον δικό μας κόσμο και εκείνη την ώρα δεν μας ένοιαζε τίποτα. Κάπως έτσι συνεχιστήκαν και οι επόμενες ημέρες αλλά με ένα μεγάλο πρόβλημα, το έμαθαν όλοι και είχαν πρόβλημα, όλοι είχαν να κάνουν με μας και κανένας δεν μας ήθελε μαζί, ακόμα και οι φίλοι μας.
Φύγαμε από το νησί λόγω σπουδών εγώ για Αθήνα και εκείνη για Κρήτη, αλλά είπαμε να περάσουμε λίγο χρόνο στην Αθήνα και έτσι έγινε. Έφυγε για Κρήτη και της υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα πολύ σύντομα, επειδή χρωστούσα μόνο ένα μάθημα και δεν είχα πρόβλημα, αλλά δεν κράτησα την υπόσχεση μου γιατί τότε δεν είχα δεν ένιωθα και πολλά.
Οι τρίτοι στη σχέση μας
Εν τω μεταξύ ήρθαν στην επιφάνεια ξανά τα γνωστά προβλήματα. Όλοι μιλούσαν για μας και εκείνη δεν άντεχε και άρχισε να πιστεύει ότι της έλεγαν και κάπως έτσι τελειώσαμε ένα βράδυ. Τρελάθηκα, την έπαιρνα τηλέφωνο και δεν μου το σήκωνε για έναν μηνά και εγώ τρελαινόμουν. Έτσι και εγώ αποφάσισα να την διαγράψω από την ζωή μου και το έκανα, ήθελα όμως να ψάξω να βρω ποιοι μίλησαν και μας έκαναν έτσι  και έμαθα. Όλα ψέματα από την ζήλια τους ήταν, ήθελαν την γοργόνα και δεν μας ήθελαν μαζί.
Ο έρωτας και οι πρώτοι τσακωμοί μας
Η ζωή μου κυλούσε ωραία και μια μέρα μέσα Ιουλίου με παίρνει τηλέφωνο η γοργόνα από το κινητό μιας φίλης και μου λέει ότι θέλει να μιλήσουμε και εγώ δέχτηκα. Πήγαμε για καφέ και μετά για ποτό και μιλήσαμε και είπαμε για πολλά και εκεί κατάλαβε ότι δεν έφταιγα εγώ. Δεν υπήρξε τίποτα μέχρι που σιγά σιγά άρχισαν να υπάρχουν ωραίες στιγμές και πολλά αισθήματα αναμεταξύ μας, την αγάπησα και εκείνη έμενα. Πολλές φορές τσακωνόμασταν επειδή την πίεζα ή επειδή εγώ τα ήθελα όλα όπως τα σκεφτόμουν και κάπως έτσι την έχανα συνέχεια αλλά μας ένωνε πάντα η αγάπη που έτρεφε ο ένας για τον άλλον.
Δέκα μέρες χαράς και τα όνειρα της!
Ήρθε ο Σεπτέμβρης και ήταν η ώρα να πάει στην Κρήτη για σπουδές πάλι. Εγώ είχα τελειώσει την σχολή και είχα ελεύθερο χρόνο. Μου έλεγε συνέχεια από το κινητό να πάω να την βρω και εγώ πήγα. Περνούσαμε ωραία αλλά δεν ήμασταν μαζί και ήρθε η ώρα να πάμε Αθήνα μαζί και εκεί ήρθαμε πάλι κοντά και περάσαμε  ωραίες στιγμές που θα μείνουν αξέχαστες (θέατρο, σινεμά, βόλτες και όλη μέρα μαζί σε ότι και αν κάναμε) αλλά αυτό ήταν για 10 ημέρες γιατί εκείνη πήγε πίσω στην σχολή της και εγώ σε σεμινάρια στην Αθήνα και υπήρχε ωραίο κλίμα αναμεταξύ μας ώσπου έπαθα ένα μικρό ατύχημα.
Ήθελα να της μιλήσω και δεν το σήκωνε και εγώ νευρίασα αλλά κράτησε μια ημέρα και πάλι ήμασταν καλά και τότε πήρα το πρώτο καράβι και έφυγα για Κρήτη όπου έκατσα 2 συνεχόμενους μήνες. Εκεί ήρθαμε τρομερά κοντά και περνούσαμε την καλύτερη φάση της ζωής μας. Όταν φύγαμε πάλι από Κρήτη εκείνη πέταξε για Θεσσαλονίκη και για Αθήνα και μετά στο νησί μας και ήξερα ότι μέχρι εδώ ήταν η ιστορία μας. Μιλούσαμε καθημερινά και μου έλειπε αφάνταστα και μια ημέρα μου έκανε μια πρόταση  που με έκανε να αρχίσω να ονειρεύομαι ξανά, μου είπε ότι ήθελε να είμαστε μαζί και εγώ πετούσα στα ουράνια γιατί την αγαπούσα πολύ και δεν ήθελα να την χάσω από την ζωή μου και είδα ότι ούτε και εκείνη το ήθελε. Άρχισα να χαίρομαι στην ζωή μου ξανά. Έκανε όνειρα και εγώ έψαχνα τρόπο να τα πραγματοποιήσω.
Το πρώτο της όνειρο ήταν να πάω στην Αθήνα να την βρω εκεί για να είμαστε μαζί και εγώ το έκανα. Πήγα κόντρα με την οικογένεια μου και πλέον δεν με θέλουν σαν γιο τους αλλά έμενα δεν με ένοιαζε γιατί την αγαπούσα και ήθελα να είμαι μαζί της. Και κάπως έτσι ήρθα Αθήνα να την βρω και πήγα σπίτι της. Δεν μπορούσα να την  φιλήσω γιατί ήταν οι γονείς της. Όταν βρήκαμε χρόνο και χώρο για να ήμαστε μαζί ανοίξαμε μια συζήτηση και μου είπε ότι στην ζωή της μπήκε κάποιος άλλος έτσι ξαφνικά και ότι δεν μπορούσαμε να ήμαστε μαζί και εγώ προσπάθησα να είμαι άνετος και της είπα οκ.
Ο χωρισμός και η γνωριμία της με τον άλλο
Μου είπε ότι εμείς είμαστε πιο πολύ φίλοι από ζευγάρι και της είπα ότι θα το δεχτώ αλλά κατά βάθος δεν το δέχτηκα. Όλη την ώρα σκεφτόμουν γιατί να γίνει έτσι και μου είπε στην καφετέρια που πήγαμε ότι θα ήθελα πολύ να ήμουν άντρας της και εγώ πήρα μια μικρή χαρά μέσα στην πικρά μου και τον πόνο μου. Αλλά την επομένη ημέρα ήταν άφαντη και εγώ πήγα σπίτι της και έλειπε ήταν για καφέ και όταν γύρισε μας ανακοίνωσε ότι είχε κανονίσει και έπρεπε να φύγει ενώ είχαμε κανονίσει να βγούμε μαζί. Εγώ εκείνη την ώρα ένιωσα προδομένος  και ακόμα νιώθω και ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι ήταν με τον άλλον.
Ο οριστικός χωρισμός, ο πόνος και η ζωή μου στο εξωτερικό
Πήρα τους δρόμους και ήμουν τόσο χάλια που ήθελα να αυτοκτονήσω αλλά δεν το έκανα. Σκεφτόμουν τι  είχα κάνει για κείνη και εκείνη σε μένα, με άφησε μόνο μου στην Αθήνα χωρίς φίλους γιατί τους έδιωξα για εκείνη και χωρίς οικογένεια γιατί πίστευα ότι ήταν αληθινή όλον αυτό τον καιρό. Πήγε αργά τα μεσάνυχτα, και ήμουν σε άθλια κατάσταση. Με έπιασε το πρόβλημα υγείας και την ήθελα δίπλα μου να μιλήσω. γιατί δεν είχα κανέναν άλλο άνθρωπο.
Της είπα να πάρει ταξί να έρθει σπίτι μου, εγώ θα το πλήρωνα, δεν υπήρχε πρόβλημα και το ήξερε καλά αυτό. Μου απάντησε ότι δεν γινόταν και ότι ήμουν πολύ υπερβολικός και της είπα οκ δεν πειράζει, αύριο θα καταλάβεις τι έχει γίνει επειδή ήξερα ότι εάν δεν ηρεμούσα δεν  θα μου περνούσε το πρόβλημα υγείας μου, αφού φάρμακα δεν είχα.
Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην της ξαναστείλω μήνυμα γιατί έχει πρόβλημα ο άλλος, και τότε είδα την πραγματική της αγάπη. Τρελάθηκα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και αποφάσισα να φύγω μακριά στο εξωτερικό εκεί που δεν ήθελε να πάω ποτέ η γοργόνα μου.

Μια αρχόντισσα ονειροπόλα

Είμαι η Μαρία, ετών 30 από τη Θεσσαλονίκη και θέλω να σας πως τη δική μου ιστορία αγάπης:
Από μικρή παλεύω με τον έρωτα, με την αγάπη. Λες και κάποιος μου έχει ρίξει κατάρα. Για αρκετά χρόνια είχα πάψει να αγαπάω γιατί σκεφτόμουν πάντα την επιβίωση. Η καρδιά μου έπαψε να αγαπά και να αγαπιέται με τον τρόπο που ήθελα εγώ. Φυσικά παντρεύτηκα, όχι από αγάπη αλλά για να γλιτώσω από την ζωή που έκανα και την βρώμα της νύχτας, έτσι και εγώ ξελάσπωσα.
Έκανα πολλά παιδιά και όλα μια χαρά αλλά αναρωτιόμουν είναι έτσι η ζωή; Θα σας πω όχι, διότι ο έρωτας όταν μου χτύπησε την πόρτα εγώ δεν δίστασα να την ανοίξω, απλά μου είπε είναι αργά μωρό μου.
Ένα μεσημεράκι ακούω το τηλέφωνο, το σηκώνει ο άντρας μου, μιλά με κάποιον τόσο θερμά που αναρωτιόμουν τι γίνετε.  Όταν το έκλεισε μου λέει «ντύσου πάμε κούκλα, ο αδελφός μου». Δεν το είχα γνωρίσει και είχα περιέργεια να δω πως είναι.
Εκεί τα είδα όλα. Αντρας με τα όλα του. Αλλά και εκείνος το βλέμμα δεν το έπαιρνε από πάνω μου. Με τα πολλά πολλά τον ερωτεύτηκα. Ερχόταν σπίτι μας και ένιωθα σιγουριά και ασφάλεια, χαιρόμουν σαν μικρό κοριτσάκι. Από την άλλη ο άντρας μου αναίσθητος, δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω. Λυπάμαι, αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν φημίζεται και για τις αντρικές του ικανότητες. Ανασφαλής και μαμάκιας. Παλιά έκανα προσπάθειες, τώρα απλά συγκατοικούμε.
Για να μην χρονοτριβώ με τον Μάκη αρχίσαμε το τελευταίο χρόνο να δενόμαστε πιο πολύ. Στέλναμε  μηνύματα ο ένας στον άλλο μέχρι που του μίλησα για τα αισθήματα μου και τον ρώτησα αν μου θύμωσε. Και εκείνος μου απάντησε «όχι κουκλίτσα μου τι χαζά λες». Εκεί κατάλαβα πολλά. Πήγαινα σπίτι του τρώγαμε, μαλώναμε, προσπαθούσε να με πλησιάσει και το είχε καταφέρει, με φίλησε μέχρι εκεί  όμως.  Εγώ ένιωσα να βγάζω φτερά να πετώ στα αστέρια, που από ψηλά μου χαμογελούσαν.
Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη και παραμένω μέχρι σήμερα διότι με ιντριγκάρει που είναι άνθρωπος της νύχτας  και έχει μεγάλη δύναμη,  φαίνεται άντρας ασήκωτος δεν θέλει πολλά πολλά, ούτε κόντρες. Όμως εγώ πειραματίστηκα μαζί του, του μίλησα πολλές φόρες άσχημα και δεν μου πέταξε κανένα βάζο ούτε με έδιωξε, εγώ τον έδιωξα και έτρεχε πίσω μου. Μέχρι στον πατέρα μου και στην μητέρα μου μίλησε.  Τρία βράδια δεν κοιμήθηκε, τον έκανα να τρελαθεί από αγωνία.
Όπως του είπα μια φορά «τι κάνουμε Μακουκο;» και μου λέει «Καλή μου Αρχόντισσα μην μιλάς, πίνε το καφέ σου και χαλάρωσε». Κάπως μου ήρθε αλλά από την μια στιγμή στην άλλη δεν γίνεσαι άνθρωπος με αισθήματα. Σιγά σιγά τον έπλασα όπως τον ήθελα εγώ, τον έφτασα στο σημείο που σχεδόν λαχταρούσα.
Ωστόσο ξαφνικά πετάχτηκε απ’ το πουθενά μια τύπισσα εντελώς στον κόσμο της.  Χρήστης, έχει πάρει πολλές ουσίες. Εγώ τα πήρα εντελώς στο κρανίο. Εγώ να πηγαίνω σπίτι του και εκείνη να τον ποτίζει και εγώ δεν ξέρω τι. Αυτό έγινε πολλές φόρες πρόσφατα. Δε φτάνει που έχει παρέα και όταν ήταν άρρωστος του θανατά εγώ ήμουν κοντά του.
Τώρα τελευταία κάπως μου τα έχει μπερδέψει αλλά του λέω με μήνυμα που του έστειλα «Δεν τελειώσαμε Μάκη, θα έρθεις στην θέση μου και εγώ θα πετώ για αλλού». «Μου μιλούσες τρυφερά Μάκη» του είπα, «Μην καταστρέφεις την αγάπη και τον θαυμασμό που σου έχω. Σ’ αγαπάω αλλά κουράστηκα». Μιλήσαμε αρκετά αλλά άκουσα πάλι αυτή τη φωνή και ζήλεψα. Δεν του έδειξα τίποτα, άλλωστε είμαι μεγάλη για να βάλω τα κλάματα.
Η ιστορία σταματά εδώ, αλλά δίνω ένα περιθώριο χρόνου όχι σε αυτόν αλλά σε μένα να ξεκουραστώ να μαζέψω δυνάμεις και να τον τρελάνω, διότι κανένας  και καμία δεν τα βάζει  με μένα. Αυτή τη φορά η μοίρα θα είναι με το μέρος μου.

Η αόρατη πληγή μου

Δεν έχει σημασία να αναφέρω ονόματα στην ιστορία μου, απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες αναμνήσεις που στιγμάτισαν την ζωή μου!!!  Άλλες από αυτές ήταν οι πιο όμορφες και άλλες δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο, όμως τις αγαπώ τις αναμνήσεις αυτές και θα έδινα τα πάντα για να τις ξανά ζήσω, έστω κι αν ξέρω πως είναι αδύνατον.
Στα 16 μου γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, δεν ήρθε και την πιο κατάλληλη στιγμή γιατί ήμουν μικρή και δεν ήξερα πως να αντιμετωπίσω τα πράγματα, αλλά λένε πως ο έρωτας δεν ρωτά, έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Ετσι ακριβώς έγινε και σε μένα.
Μόλις τον είδα, όσο και αν φανεί τρελό, τον ερωτεύτηκα και ας μην γνώριζα τίποτα για εκείνον. Πέρασα λίγες στιγμές μαζί του, αλλά αυτές είναι οι καλύτερες μέχρι τώρα που είμαι 19. Ξέρω να κρύβομαι καλά απ όλους και απ όλα, ακόμη και απ τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν τον άφησα αμέσως να δει τι κρύβω μέσα μου για εκείνον, φοβόμουν την αντίδραση πιστεύω. Ώσπου αποφάσισα να του στείλω ένα μήνυμα και να του γράψω όλα εκείνα που είχα μέσα στην καρδιά μου.
Περίμενα μια απάντηση, όμως η απάντηση αργούσε και η καθυστέρηση αυτή με φόβιζε. Δυστυχώς το ένστικτο μου ποτέ δεν πέφτει έξω και τελικά μου απάντησε αρνητικά. Ακόμη θυμάμαι εκείνο το πόνο σε όλο μου το σώμα… Ένιωσα να καταρρέω και όμως το πείσμα μου είπε θα κάνω τα πάντα για να είμαι με αυτό τον άνθρωπο.
Καταλήξαμε στο να βγαίνουμε σαν καλοί φίλοι υποτίθεται. Σιγά σιγά όλα άλλαξαν, οι μάσκες πέσανε και ο έρωτας φανερώθηκε. Περνούσαμε τόσο όμορφα, οι μέρες μου είχαν νόημα, όλα ήταν υπέροχα γύρω μου είχα ένα λόγο να ονειρεύομαι για το μέλλον που με περιμένει. Βόλτες, ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο να μιλάμε, δέθηκα πολύ μαζί του.
Εκείνος ποτέ δεν μου έδειξε τι πραγματικά αισθανόταν, ήθελε να μου αφήσει την εντύπωση πως δεν με αγαπάει, δεν νιώθει τα ίδια πράγματα με μένα, αλλά εγώ το ένιωθα και ας γινόμουν πιεστική. Αγαπούσα χωρίς όρια κι έκανα πράγματα τρελά, αλλά στην αγάπη όλα επιτρέπονται.
Μια μέρα μου είπε πως θέλει να σταματήσει όλο αυτό. Τότε κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι για μένα. Δεν ήθελα να τον χάσω και όμως τον έχασα.Τον έβλεπα, του μίλαγα αραιά και που, αλλά ποτέ δεν είχα αυτά που είχα κάποτε. Με κοίταζε σαν να ήμουν δικιά του, όταν με έβλεπε έξω, παρόλο που δεν ήμουν πια..
Κάτι έκρυβε, δεν ξέρω… Αφού ήθελε, γιατί φερόταν με τον τρόπο αυτό; Υπέθεσα πως υπάρχει άλλη, έβαζα ιδέες από μόνη μου. Γνώριζα όμως ότι δεν είχε άλλη σχέση. Καμιά εξήγηση δεν πήρα ποτέ και αυτό είναι που με βασανίζει.
Για να το ξεχάσω, μου λέγαν, έπρεπε να κάνω μια καινούργια αρχή. Δεν μπορούσα όμως, μου ήταν αδύνατον ή τουλάχιστον δεν μπορούσα να μην τον βλέπω.
Τώρα πλέον που δεν τον βλέπω, γιατί έχει φύγει, δεν του μιλάω, διαλύομαι, δεν ξέρω τι να κάνω.. Θα ήθελα πολύ να τον ξανά δω, να μάθω πως είναι καλά. Δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ, ήταν ένα σπουδαίο κομμάτι της ζωής μου. Θα τον αγαπάω με έναν τρόπο διαφορετικό.

Θέλω μόνο το παιδί μου

Ο Μάξιμος μας γράφει για τα προβλήματα στο γάμο του και το φόβο του να στερηθεί το παιδί του μετά το χωρισμό του:
Γειά σας,
Η ιστορία μου ξεκίνησε από τα οικονομικά μου που πηγαίνουν τα τελευταία χρόνια χάλια, αλλά όχι και τόσο τραγικά ώστε να πεινάμε.
Παντρεύτηκα την γυναίκα μου πριν 6 χρόνια και αποκτήσαμε ένα υπέροχο κοριτσάκι, αλλά η αγορά εργασίας και η οικονομική κρίση με έκαναν να εκνευρίζομαι πιο εύκολα από ότι πριν. Είχαμε κάποια προβλήματα συμπεριφοράς τον τελευταίο καιρό αφού είχα γυρίσει από το εξωτερικό, όπου είχα πάει για δουλειά, ενώ η σύζυγος είχε πάει στους γονείς της στην Ρουμανία.
Μέχρι τότε όλα πήγαιναν καλά (περίπου), μέχρι που τελείωσε η σύμβαση που είχα και γύρισα. Τότε άρχισαν οι καυγάδες, μέχρι που αποφασίσαμε να πάμε στους γονείς της. Επειδή δεν είχα δουλειά, έψαξε για δουλειά και βρήκε στην Ρουμανία σε μια παλιά φίλη της οδοντίατρο, σαν μάνατζερ στο οδοντιατρείο.
Ξαφνικά άρχισε να αλλάζει ως προς εμένα η συμπεριφορά της. Έψαχνα για μένα δουλειά άλλα δεν έβρισκα με τίποτα, μέχρι που μια φόρα μαλώσαμε και την έπιασα από το μπράτσο και της φώναξα αρκετά, τόσο που φοβήθηκε ότι θα την χτυπούσα. Φυσικά δεν το έκανα και μετά από λίγο ήρθε και μου ζήτησε συγγνώμη. Για έρωτα ούτε συζήτηση, απλά μέναμε στο ίδιο σπίτι, όμως άδω και χρονιά με είχε διώξει από το κρεβάτι, γιατί δήθεν ροχαλίζω ή κουνιέμαι όταν κοιμάμαι.
Στον δεύτερο καυγά με είχε φτάσει εκτός εαυτού και αναγκάστηκα να καυγαδίσουμε μπροστά στο παιδί. Τότε πάλι την έπιασα από το πόδι και την έσφιξα ώστε να καταλάβει πως δεν αντέχω άλλο, όμως και πάλι δεν την χτύπησα.
Έφυγα από την Ρουμάνια και γύρισα στην Ελλάδα για να βγάλω το δίπλωμα οδήγησης για φορτηγά και νταλίκες, μήπως καταφέρω να βρω δουλεία επιτέλους. Ξαφνικά πριν ενάμισι μήνα μου ανακοινώνει μέσω τηλεφώνου ότι θέλει να χωρίσουμε, και στην συνεχεία με μήνυμα γιατί δήθεν την χτύπησα και δέχτηκε σωματική βία από μένα.
Τώρα πλέον έχει το παιδί μαζί της και με απείλησε 2 με 3 φορές ότι αν δεν υπογράψω το διαζύγιο συναινετικά και δεν βγω από το σπίτι που μέναμε επειδή είναι δικό της, θα αναγκαστεί να βγάλει το παιδί από την ζωή μου. Τα λέει άλλα δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι τώρα, επειδή αυτά που λέει τα ορίζουν τα δικαστήρια και όχι η ίδια. Μέχρι που δεν γνωρίζει ότι ο γάμος για να λυθεί θα πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, επειδή ο γάμος έγινε εδώ κι όχι στη Ρουμανία. Όμως ούτε κουβέντα για επανασύνδεση, επειδή λέει ότι με φοβάται, ότι είμαι παρανοϊκός, τρελός, ψυχοπαθής και χρειάζομαι βοήθεια κλπ.

Μια ιστορία αγάπης δίχως τέλος

Μια ιστορία αγάπης δίχως τέλος για τη Μαργιάννα και τον Δημήτρη. Η αληθινή αγάπη είναι ανίατη, αέναη, παντοτινή και γράφει ιστορίες δίχως τέλος. Ετσι δηλώνει η ίδια η Μαργιάννα και υπόσχεται ότι θα τον αγαπά για πάντα:

Λένε πως όλα κάποτε τελειώνουν..
Κι όμως, είναι και εκείνες οι ιστορίες που όσο κόμματα η τελείες και να βάλεις ο επίλογος δεν θα έρθει ποτέ. Πάντα θα ξεπροβάλλουν νέες λέξεις που θα κραυγάζουν να μπουν σε σειρά, να εκφράσουν αισθήματα να φτιάξουν ένα ακόμα κεφάλαιο σε μια ιστορία δίχως τέλος.
Και πράγματι είναι παρηγοριά να ξέρεις πως υπάρχουν, μονάχα μην τη ζήσεις, πονάει να το ξέρεις. Πάντα άλλωστε δεν πονούσε η αγάπη?
Είχα την τύχη να βρω τον άνθρωπο μου και την ατυχία να τον βρω τόσο νωρίς στη ζωή μου που φοβήθηκα. Φοβήθηκα μην είναι ψέμα. Η αληθινή αγάπη είναι δύσκολη.. έτσι λένε, πρέπει να πασχίσεις. Μόνο έτσι. Να κολυμπήσεις θάλασσες πολλές, να σε χτυπούν τα κύματα, ακόμα ακόμα και να πνιγείς. Μονάχα έτσι θα βρεις τον ωκεανό σου.
Άφησα κ εγώ τον ωκεανό μου να εξερευνήσω το άγνωστο. Να δω τι πάει να πει μόνος, χωρίς αυτή την αγκαλιά που μέσα της κρύβεσαι και ξεχνάς τον κόσμο όλο. Μόνη.Και ξέρεις κάτι; Κάνει καλό η μοναξιά.. βρίσκεις τον εαυτό σου για είσαι μόνο εσύ για σένα, εσύ θα παλέψεις για κάθε σ ανάγκη εσύ θα σε στηρίξεις,εσύ θα σε κάνεις χαρούμενο, εσύ θλιμμένο. Και είναι δύσκολο αλλά εκεί στον πνιγμό σου ίσως βρεις θησαυρούς. Εγώ λέω θα βρεις.
Εγώ ξέρεις τι βρήκα; Τον εαυτό μου.
Κατάλαβα ένα… όταν έχεις κολυμπήσει σε ωκεανούς όλα τ’ άλλα είναι λασπόνερα. Μόνο θα σε βρωμίσουν, θα πάρουν από τη λάμψη σου και θα θαμπώσουν την ομορφιά σου.Το μόνο που θα κάνουν είναι έτσι για λίγο να σε ξεγελάσουν από αυτά που αγαπάς να κρύψουν το πόνο.
Σαν να δίνεις φάρμακο σε έναν καταδικασμένο να πεθάνει από ανίατη νόσο. Γιατί ξέρεις κάτι? Η αληθινή αγάπη αυτό είναι: ανίατη, αέναη, παντοτινή. Γράφει ιστορίες δίχως τέλος. Και πάντα μα πάντα είναι εκεί.. παραφυλάει. Όσο και να έχεις χαθεί εκείνη θα σε βρει και θα σ δείξει ξανά το μονοπάτι. Το μονοπάτι για τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που συμπληρώνει την ύπαρξή σου. Τη ζωή σου. Το δικό σου δίχως τέλος παραμύθι.


Είμαι η Μαργιάννα και ο Δημήτρης είναι το δικό μου δίχως τέλος παραμύθι. Αν ποτέ διαβάσεις αυτό ένα θέλω να ξέρεις, Σε αγάπησα, σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα.

Μια ιστορία δίχως τέλος και αν ποτέ τύχει να έρθει τούτο το τέλος θα μας βρει μαζί, όχι χώρια.